Full view of a note about event related to functions/offices/roles

Note fragment 1 , Page/tab number in the source: 445

Piotrowicki Jakub (ok. 1591–1643), profesor Uniw. Krak., prowizor Szkół Nowodworskich. Ur. w Bieczu, był synem Piotra Piotrowicjusza, obywatela i rajcy bieckiego (zm. 1621), --. Do metryki Uniw. Krak. wpisał się w półr. letn. 1607, wraz z bratem Andrzejem, jako «Jakub Pietrowic»; nazwiska Piotrowicki zaczął używać dopiero w czasie długich jedenastoletnich studiów uniwersyteckich, które uwieńczył tytułem bakałarza (1609) i magistra sztuk wyzwolonych (1618). Bezpośrednio po promocji podjął jako docent extraneus wykłady na Wydziale Filozoficznym, ale już w półr. zim. 1619/20 został wysłany na nauczyciela -- kolonii akademickiej w Tucholi, skąd wrócił do Krakowa w r. 1623 i jeszcze w t. r. (12 VIII) przedłożył tezę inkorporacyjną Quaestio de principiis et natura intellectionis (dedykowaną Jerzemu Nowodworskiemu, wyd. t. r. w Kr.), na podstawie której został przyjęty do Kolegium Mniejszego. Poświęciwszy się następnie – jak sam pisał – «studiom politycznym», ogłosił z tego zakresu w r. 1626 (Kr.), -- Quaestio de optima Reipublicae forma ab Aristotele definita, której tez bronił w czasie publicznej dysputy 28 VII t. r. Senior Bursy Jagiellońskiej w l. 1626–8 i dziekan Wydziału Filozoficznego w r. 1628, -- W półr. zim. 1629/30 został kolegą większym i jednocześnie zgodnie z obowiązującym zwyczajem prepozytem Kolegium na l. 1629–31. Przewidzianej statutem kadencji na tym urzę-

Note fragment 2 , Page/tab number in the source: 446

dzie nie ukończył, w dn. 21 V 1631 zwrócił się bowiem do Uniwersytetu z prośbą o dwuletni urlop na wyjazd za granicę z Aleksandrem i Jerzym Sebastianami, synami Stanisława Lubomirskiego, od r. 1626 studentami Uniw. Krak., którymi prawdopodobnie już wówczas opiekował się jako prywatny preceptor. -- wpisał się 4 IV 1633 do albumu uniwersytetu w Lejdzie, -- Powróciwszy – prawdopodobnie w jesieni 1636 – do kraju, w krótkim odstępie czasu objął P. dwa ważne stanowiska w hierarchii uniwersyteckiej: 19 XI 1637 obowiązki wiceprowizora Szkół Nowodworskich u boku prowizora Adama Opatowczyka, wkrótce potem katedrę wymowy fundacji Piotra Tylickiego -- w r. 1638; ponadto w półr. zim. 1639/40 po raz drugi piastował godność dziekana Wydziału Filozoficznego, a od r. 1642 prowizora fundacji Piotra z Poznania dla ubogich chorych. -- W r. 1638 był tylko kanonikiem kolegiaty Św. Anny, ale 3 XII 1641 otrzymał prezentę na dziekanat kolegiaty Wszystkich Świętych, który wkrótce połączył z kanonią w kolegiacie Św. Floriana. Poza Uniwersytetem miał przynajmniej od r. 1638 probostwo szpitala Św. Ducha w rodzinnym Bieczu. -- z zamiłowaniem oddawał się pracy pedagogicznej, m. in. jako prywatny preceptor -- syna chorążego kor. Prokopa Sieniawskiego – Adama Hieronima, -- Przykład Sieniawskiego zachęcił, jak się zdaje, woj. ruskiego Jakuba Sobieskiego do oddania swych synów Marka i Jana – od wiosny 1640 uczniów Szkół Nowodworskich – pod opiekę P-ego, -- Uzyskawszy w nie znanym bliżej czasie doktorat (bakalaureat?) teologii rzymskiej Sapienzy, w dn. 31 V 1641 przeszedł P. na Wydział Teologiczny -- W r. 1641 jeszcze raz dał wyraz swemu przywiązaniu do Uniwersytetu w pięknym polskim kazaniu Korona Akademiej Krakowskiej na pogrzebie Jakuba Najmanowica. Zmarł w Krakowie 30 III 1643. Pochowany został w kolegiacie Św. Anny, gdzie przyjaciele wystawili mu nagrobek (obecnie nie istnieje). W testamencie zapisał legaty dla Kolegium Większego i kolegiaty Św. Floriana oraz dla rodziny w Bieczu. --