Fragment zapiski 1 ,
Numer strony/karty w źródle: 111
Skawinka (Skawiński) Stanisław z Krakowa (ok. 1450–1527), profesor teologii, rektor Uniw. Krak., kanonik regularny Stróżów Grobu Jerozolimskiego. Był synem Stanisława Skawińskiego, zapewne mieszczanina krakowskiego. Studia na Uniw. Krak. S. rozpoczął w semestrze letnim 1470 r. Na bakałarza sztuk wyzwolonych został promowany w r. 1473, a na mistrza w r. 1477. Do r. 1487 nauczał na Wydz. Sztuk Wyzwolonych. Być może w tym czasie wstąpił do bożogrobców miechowskich. S. podjął studia teologiczne; bakałarzem teologii był już w r. 1498 lub następnym. W r. 1501 jako wykładowca teologii został jedenastym z kolei prepozytem klasztoru bożogrobców miechowskich i kościoła św. Jadwigi wraz ze szpitalem na Stradomiu. Od r. 1503 pełnił obowiązki kaznodziei w kościele katedralnym; kaznodzieją był też w kościele Najśw. Panny Marii w Krakowie. Doktorem teologii został przed 13 XII 1505. Wówczas to, za rektoratu Macieja z Miechowa, razem z Bernardem z Krakowa (z Biskupiego) i in., uczestniczył S. w działaniach związanych z obroną uprawnień Uniw. Krak. --. Jako członek Kolegium Większego w l. 1507–9 był wykonawcą testamentu Marcina Łysego z Krakowa wespół z Michałem Twarogiem z Bystrzykowa, Stanisławem Bielem z Nowego Miasta oraz Stanisławem z Brudzowa. W semestrze zimowym 1508/9 pełnił obowiązki rektora Uniw. Krak. -- Zachowały się informacje tylko o jednym kodeksie, który był jego własnością. Zawierał kazania na święta roku kościelnego i świętych (czasem po kilka na jedną uroczystość), z glosami polskimi na marginesach i między wierszami (kodeks ten trafił do Biblioteki Załuskich w Warszawie i wraz z jej zbiorami spłonął w Warszawie w jesieni 1944). -- S. zmarł 3 III 1527. --
