Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym pełnionych funkcji/urzędów/ról

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 167

Papenkowic Wojciech (ok. 1613–1681), profesor teologii i rektor Akademii Krakowskiej. Ur. w Uściu Solnym, był synem Wojciecha, --. W Uniw. Krak. immatrykulował się w półr. letn. 1626, dochodząc poprzez bakalaureat (1629) do mistrzostwa sztuk wyzwolonych w r. 1632. Jako bakałarz kierował szkołą Św. Anny, po promocji magisterskiej rozpoczął wykłady na Wydziale Artium jako docent-ekstraneus, pełniąc jednocześnie przez pewien czas (ok. r. 1639) obowiązki seniora szkoły Bożego Ciała na Kazimierzu. W dn. 9 VIII 1636 przedłożył dysertację filozoficzną Questio metaphysica de praeciso entis conceptu, na podstawie której 31 V 1641 został inkorporowany do Kolegium Mniejszego i w tym samym dniu wysłany na dyrektora kolonii akademickiej w Białej Podlaskiej. W dn. 5 I 1645 – jeszcze jako rektor bialski – odbył dysputę inkorporacyjną na temat Questio metaphysica de relationis natura (Kr. 1645), co, przy poparciu stryja Jakuba, otworzyło mu drogę do Kolegium Większego; wszedł doń 14 III t. r. Na Wydziale Filozoficznym wykładał, m. in. jako profesor «Cursus Vladislaviani», do końca półr. zim. 1649/50, piastując w tym czasie szereg urzędów uniwersyteckich i godności kościelnych, m. in. prepozyta i skarbnika Kolegium Większego (1645–6), dziekana Wydziału Artium (1646), kanonika Św. Anny (1646) i Św. Floriana (od 13 XII 1649). Ponadto, prawdopodobnie od r. 1644, był nauczycielem prywatnym Dymitra Jerzego i Konstantego Krzysztofa Wiśniowieckich, którzy w półr. zim. 1644/5 rozpoczęli naukę w Szkołach Nowodworskich. Uzyskawszy 17 VI 1650 bakalaureat teologii, przeszedł na Wydział Teologiczny, na którym w r. 1658 bronił tez ogłoszonej drukiem Questio theologica de processionibus divinarum personarum. -- jako prokurator Uniwersytetu (1657–9) wziął na siebie trudny

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 168

obowiązek uporządkowania gospodarki uczelni po zniszczeniach wojennych. -- Prawdopodobnie między r. 1660 a r. 1664 przebywał w Rzymie, bowiem 22 II 1666 jako «doctor S. Theologiae Romanus» nostryfikował w Krakowie, na podstawie ogłoszonej drukiem dysertacji De relationibus divinarum personarum, przywieziony z Sapienzy dyplom doktorski. -- w r. 1650 otrzymał od Kolegium Większego prezentę na -- prepozyturę szpitalną w Uściu, przed r. 1658 został kanclerzem sieradzkim, w r. 1663 kustoszem, a w r. 1669 prepozytem kapituły Św. Floriana. W r. 1665 dołączył do posiadanych beneficjów altarię św. Leonarda, w r. 1666 tytułował się ponadto protonotariuszem apostolskim, kanclerzem łęczyckim i proboszczem w Nowym Korczynie. W r. 1666 po śmierci Mikołaja Sulikowskiego objął katedrę teologii, t. r. został powołany na stanowisko bibliotekarza Kolegium Większego, a w l. 1665–76 był prowizorem Bursy Starnigielskiej, -- Wybrany po raz pierwszy na urząd rektora w półr. zim. 1679/80, piastował tę godność jeszcze dwukrotnie: w półr. letn. 1680 i półr. zim. 1680/1. Zmarł w czasie zarazy 7 I 1681 w Krakowie. --