Full view of a note about event related to functions/offices/roles

Note fragment 1 , Page/tab number in the source: 96

Corvinus Wawrzyniec († 1527), humanista śląski, ur. się w Nowym Targu na Dolnym Śląsku. Pochodził z patrycjuszowskiej rodziny niemieckiej Rabe’ów. -- Studia wyższe odbywał C. w Uniwersytecie Krak., na który wpisał się w półr. let. 1484. W r. 1486 uzyskał na nim bakalaureat, a w r. 1489 mistrzostwo sztuk wyzwolonych. -- Jako extraneus non de facultate prowadził następnie C.

Note fragment 2 , Page/tab number in the source: 97

wykłady od półr. zim. 1489/90 do półr. letn. 1494. W prelekcjach obok lektury poetów łacińskich (»Bukoliki« Wergilego w r. 1490) objaśniał także średniowieczne podręczniki z zakresu logiki (Piotra Hiszpana), traktaty Arystotelesa (»Deanima«, »De ente et essentia«, »Posteriora«), czytał też dzieło Boecjusza »De consolatione philosophiae«. Spośród uczniów C-a najwybitniejszym był znany poeta humanistyczny Henryk Bebel. Jemu to zawdzięczał C. ogłoszenie (z notat sporządzonych w czasie wykładów) swego pierwszego dzieła, zarysu geografii (Cosmographia dans manuductionem in tabulas Ptholomei, Bazylea 1496). -- W dziele tym zamieścił C. nadto piękną odę saficką o Polsce i Krakowie (Ode sapphica endecasyllaba dicolos tetrastrophos peonice de Polonia et Cracovia), w której dał wyraz swym gorącym uczuciom dla przybranej ojczyzny – Polski, a osobliwie dla jej stolicy Krakowa. Mniej przejrzystym i bogatym w treść był wiersz drugi, poświęcony opisowi Śląska: Slesiae descriptio compendiosa. Zmuszony do opuszczenia Krakowa w maju 1494 (»iam coactus necessitate recedendi«), objął C. najpierw rektorat szkoły parafialnej w Świdnicy na Śląsku, a w r. nast. (1495) tamże pisarstwo miejskie. W Świdnicy wykończył drugie swoje dzieło, powstałe w głównym zarysie jeszcze za pobytu w Krakowie, mian. zwięzły i przystępny podręcznik wersyfikacji łacińskiej (Carminum structura), który poświęcił studentom krakowskim i tu w r. 1496 wydrukował. Prawdopodobnie tego ostatniego roku lub najpóźniej w r. 1497 przeniósł się C. do Wrocławia na stanowisko rektora głównej szkoły parafialnej przy kościele św. Elżbiety -- opracował on dla szkoły dwa dziełka: Hortulus elegantiarum, Kr. 1502, poświęcony również studentom krakowskim, i Latinum ydeoma, Wrocław 1503. -- Obydwa podręczniki odpowiedziały istotnie swemu celowi: pierwszy do r. 1520 doczekał się blisko 30 wydań, drugi do r. 1537 osiągnął 36 wydań. W tymże r. 1503 ukazał się też poemat dydaktyczny C-a: Carmen elegiacum de Apolline et novem Musis (Wrocław), który wykazuje pewną znajomość greczyzny oraz silny wpływ filozofii platońskiej i neoplatońskiej, a przez liczne reminiscencje z astronomii znowuż łączy się z Krakowem. W r. 1503 zamknął C. swą działalność pedagogiczną. -- objął stanowisko pisarza miejskiego we Wrocławiu. W r. 1506 w tym samym charakterze przesiedlił się do Torunia. W drodze do Prus prawdopodobnie napisał niedochowany do dziś Epicedion na zgon króla Aleksandra. -- Po dwóch latach pobytu opuścił C. Toruń i z powrotem objął stanowisko pisarza miejskiego we Wrocławiu. -- W r. 1516 wydał w Lipsku ciekawe dzieło treści filozoficznej: Dialogus de mentis saluberrima persuasione -- w r. 1521 ogłosił w duchu katolickim parafrazę poetycką utworu św. Bonawentury (De passione Domini) --

Note fragment 3 , Page/tab number in the source: 98

-- Listy C-a wraz z swymi odpowiedziami ogłosił Byliński drukiem już po jego zgonie pt. Defensorium ecclesie adversus L. Coruinum Lutherane hereseos sectutorem editum (Kr. 1531). --