Full view of a note about event related to education stage and academic degree

Note fragment 1 , Page/tab number in the source: 527

Śleczkowski (Ślęczkowski, Slęczkowski, Sleczkowski, Szleczkowski) Andrzej Jan Kanty (ok. 1730-1780), profesor Uniwersytetu Krakowskiego. Był synem Stanisława, pochodził z diec. krakowskiej. -- Ś. immatrykulował się na Uniw. Krak. w semestrze zimowym (po 3 XII 1744), jednak początkowo uczył się w Szkołach Nowodworskich, przechodząc w l. 1744/5-1749/50 wszystkie klasy. Promocję na bakałarza sztuk wyzwolonych uzyskał 17 IV 1750. Mieszkał w Bursie Starnigielskiej. Naukę kontynuował na Wydz. Filozoficznym Uniw. Krak.; promocję magisterską otrzymał 11 IV 1753 -- i z polecenia władz uniwersyteckich udał się zapewne od razu do kolonii uniwersyteckiej w Widawie. Profesorem i dyrektorem tej szkoły był do poł. r. 1756. Dn. 20 IX 1755 przyjął niższe święcenia kapłańskie w diec. krakowskiej. Po powrocie do Krakowa był Ś. w l. 1756/7-1762/3 nauczycielem w Szkołach Nowodworskich; przez siedem semestrów uczył gramatyki, a następnie po dwa semestry poetyki, retoryki i dialektyki. Dn. 25 IX 1758 został obrany seniorem Bursy Śmieszkowskiej, a 1 X t.r. wprowadzony na to stanowisko przez prowizora Bursy; funkcję tę pełnił do r. 1763. Wiosną 1761 -- wystawił własną sztukę pt. Miłość ojczyzny ze sprawiedliwością złączona... (Kr. 1761) -- Opublikował także epitafium ku pamięci profesora Uniw. Krak. Antoniego Wilkoszowskiego Testimoniales aeviternae gloriae (Kr. 1762) oraz panegiryk Summa honoris theologici (Kr. 1763), z okazji uzyskania doktoratu z teologii przez prof. Wojciecha Biegaczewicza. Już w r. 1761 tytułował się Ś. sekretarzem królewskim; niebawem został notariuszem publicznym. Co najmniej od t.r. był kapelanem Oratorium w Szkołach Nowodworskich, jednak dopiero uzyskanie 25 VIII 1762 instytucji kanonicznej na penitencjarza (tzw. Grodzcianus) kościoła NMP w Krakowie skłoniło go do przyjęcia t.r. wyższych święceń kapłańskich (subdiakonat 18 IX, diakonat 3 X i prezbiterat 10 X). Funkcję penitencjarza kościoła NMP pełnił co najmniej do końca r. 1765, a kapelana Oratorium przynajmniej do końca r. 1774. Jesienią 1762 został powołany do Kolegium Mniejszego (Collegium Minus), jednak «responsio pro loco» na podstawie kwestii De forma substantiali (Cracoviae 1763) odbył dopiero 12 III 1763 i dwa dni później przyjęto go oficjalnie w poczet jego członków, kolegów mniejszych; 16 III t.r. został inkorporowany do Uniw. Krak. Pozwoliło mu to objąć funkcję sekretarza rektora (na którą został desygnowany 25 II); pełnił ją przynajmniej do końca semestru letniego, choć jako «actorum rectoralium notarius» został wspomniany jeszcze 14 X 1774. W semestrze letnim 1763 był Ś. prepozytem Kolegium Mniejszego, następnie jego konsyliarzem, natomiast w semestrze letnim 1764 został konsyliarzem Wydz. Filozoficznego. Dn. 14 III 1764 został powołany na katedrę z fundacji Piotra Tylickiego i jako tzw. orator Tylicianus wykładał retorykę przez następne blisko trzynaście lat. Z okazji koronacji Stanisława Augusta ułożył panegiryk Serenissimo ac Potentissimo Principi, Stanislao Augusto Polonorum Regi [...] Cracoviensi Scientiarum Universitas [...] applaudit (Kr. 1764). Jako orator Tylicianus miał obowiązek corocznego wygłaszania 8 V w katedrze na Wawelu mowy ku czci św. Stanisława; część z tych mów (z l. 1767-71 i 1773) wydał drukiem w zbiorze -- De Sancto Stanislao episcopo et martyre orationes VI (Kr. 1773). -- publikował także inne swoje utwory okolicznościowe: z okazji foktoratu Declosa (Cracoviae 1768), promocji uczniów (1770), epitafium profesorom Michałowi Czyrnickiemu (Cracoviae 1769) i Kazimierzowi Stęplowskiemu (Cra-

Note fragment 2 , Page/tab number in the source: 528

coviae 1772) oraz kazanie w uroczystość Wszystkich Świętych (1770). -- Powołany 8 III 1765 do Kolegium Wiekszego (Collegium Maius), Ś. odbył 31 VIII t.r. obowiązkową «responsio pro loco» na podstawie -- rozprawy Dissertatio politica de felicitate Rerumpublicarum (Cracoviae 1765). Przyjęty do Kolegium, zamieszkał tam 17 X, obejmując niebawem jako tzw. profesor regius jedną z kolegiatur królewskich. Był prezentowany 25 IX przez Kolegium na kanonika kaznodzieję kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, jednak 4 X odmówił przyjęcia tej prałatury. Pod koniec t.r. uzyskał za to kanonię kaznodziejską w kolegiacie św. Anny (instalowany 21 XII). Przez dwa semestry pełnił funkcję prepozyta (1766, 1769), a trzykrotnie konsyliarza Kolegium Wiekszego (1769/70, 1774, 1775), pięciokrotnie był też konsyliarzem Wydz. Filozoficznego (1766/7, 1770, 1772, 1774, 1774/5) oraz dwukrotnie jego dziekanem (1769/70 i 1773/4). W związku z koniecznością dokonania wyboru nowego historiografa Uniwersytetu Ś. -- został wydelegowany 4 VI 1766 do odebrania i przeczytania prac spisanych przez ustępującego historiografa Biegaczewicza. Dn. 27 VI 1767 kapituła kolegiaty św. Anny powołała na historiografa Ś-ego, jednak już 5 VII t.r. zrezygnował on z tej funkcji. Z t.r. pochodzi Agnus Podoscianus... (Cracoviae 1767) -- a także kazanie -- Illustrissimo [...] officioso sermone [...] gratulatur, Cracoviae 1767 -- Dn. 2 III 1768 otrzymał Ś. prezentę, a 14 III t.r. uzyskał instytucję kanoniczną na kantorię kolegiaty św. Floriana i złączone z tą prałaturą probostwo kościoła św. Andrzeja w Olkuszu; -- Wiosną 1769 był już scholastykiem w Kurzelowie, pełniąc przy tym funkcję prepozyta tamtejszej kolonii akademickiej. W kolegiacie św. Anny przeszedł w czerwcu t.r. na kanonię prebendy Zielopolsciana, w dwa lata później na kustodię (instalacja 25 V 1771), a na wiosnę 1773 (instytucja 29 III, instalacja 19 V) został kanclerzem kapituły. -- Dn. 30 III 1773 został Ś. wybrany na roczną kadencję zarządcy drukarni Kolegium Większego; funkcję te powierzano mu odtąd corocznie, aż do śmierci. Z okazji oktawy kanonizacji św. Jana Kantego ułożył wierszem De Morte Dei Hominis Orationes Quinque (Kr. 1775) -- napisał też -- Vende Pallium, eme Librum. Proverbium antiquitus Academicum (Kr. 1775). Razem z rektorem Andrzejem Lipiewiczem oraz profesorami Putanowiczem, Józefem Szablem i Andrzejem Znaczekskim został powołany 4 IX 1776 do komisji mającej na celu reformę programu studiów humanistycznych -- Uzyskał w tym czasie bakalaureat teologii i z tym tytułem przeszedł przed końcem t.r. na Wydz. Teologiczny. Zrezygnował wtedy z kancelarii w kolegiacie św. Anny, kantorii św. Floriana i probostwa olkuskiego w zamian uzyskując 9 I 1777 instytucję na kanonię św. Floriana, a w czerwcu t.r. probostwo w Proszowicach. -- W związku z reformą Uniwersytetu, w zamian za rezygnację z kanonii św. Floriana, otrzymał 19 IX 1780 tytuł doktora teologii, a jako zabezpieczenie emerytalne zatrzymał probostwo w Proszowicach z dodatkiem 1 tys. złp., a kolejne 1600 złp przyznano mu razem ze stanowiskiem rektora szkół wojewódzkich krakowskich. -- Ś. zmarł 20 X 1780 w Krakowie, w Kolegium Większym, został pochowany najprawdopodobniej w kościele św. Anny. --