Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym edukacji i stopni naukowych

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 336

Szlachetka (Slachetka, Ślachetka, Leopolita) Ignacy Stanisław (zm. 1666), profesor Uniwersytetu Krakowskiego, wierszopis. Ur. we Lwowie w rodzinie mieszczańskiej, był synem Stanisława. Nauki początkowe S. pobierał zapewne w rodzinnym mieście. Na Wydz. Filozoficzny Uniw. Krak. wpisał się w semestrze letnim 1640 r. -- W październiku 1641 uzyskał bakalaureat sztuk wyzwolonych, a okolicznościowy panegiryk poświęcony temu wydarzeniu, pt. Ancylia Palladis Academicae (Cracoviae 1641) zadedykował Andrzejowi Tarle, -- Jako Ignacy Stanisław Leopolita, utworem panegirycznym Cynthius laurowym wieńcem obtoczony (Kr. 1641) uczcił S. ślub Pawła Brzeskiego z Elżbietą Ostrowską, a już pod własnym nazwiskiem w utworze Trzy lutnie brzmiące z Hesperiyskich Wirydarzow wzięte... (Kr. 1642) ślub Aleksandra Giszy i Cecylii Ostrogorskiej. W epicedium Cupressus funebris ad mausoleum... (Cracoviae 1642) podkreślał hojność zmarłego bp. krakowskiego Jakuba Zadzika, kanclerza uniwersytetu, dla tej uczelni. Od r. 1641 łączył studia filozoficzne ze studiami prawa, co zaznaczył w dwóch panegirycznych utworach (Nexus non ordius... i Obeliscus Apollineis Metrorum Corymbis, Cracoviae 1641). Dn. 17 III 1644 został licencjatem sztuk wyzwolonych i filozofii, a kilka dni potem promowany na doktora filozofii i magistra sztuk wyzwolonych. W wydanym z okazji promocji utworze Hortus academicus, pulcherrimis et amoenissimis Hesperidum decoratus ornamentis (Cracoviae 1644) sławił m.in. każdego z czterdziestu licencjatów; jego samego uczcili współpromowani: Stanisław Zimnicki, Jan Chrzciciel Nycz i kanonik kurzelowski Jan Wosczyna. O znajomości języka i literatury greckiej świadczą wierszowane utwory S-i: ΣTEΦANOΣ POΛEMIKOΣ. Seu Corona Militaris... ([b.m.w.] 1646) i EΠIKPOTHΣIΣ (Cracoviae 1650), dedykowane Janowi Cynerskiemu Rachtamowiczowi, profesorowi uniwersytetu. Mając nadzieję na związanie się z Uniw. Krak., ogłosił rozprawki na temat ruchu księżyca «kwestię» De motu lunae (Cracoviae 1649) oraz Phoenix Alter (Cracoviae 1649), -- W l. 1650–4 nauczał S. w klasie dialektyki w uniwersyteckich szkołach Nowodworskich oraz wykładał do r. 1652 jako docent extraneus na Wydz. Filozoficznym; równocześnie (przynajmniej od 7 VII 1650) pełnił obowiązki seniora bursy Starnigielskiej. Powołany 28 II 1653 do Kolegium Mniejszego, objął katedrę wymowy z fundacji Piotra Tylickiego. -- uczcił ślub doktora Wojciecha Śleszkowskiego z Anną Mucharską przez epitalamium Wesoła Harmonia... (Kr. 1654), -- W trudnym czasie «potopu» szwedzkiego

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 337

został wybrany na dziekana Wydz. Filozoficznego w półr. letnim 1655 r. -- na posiedzeniu wydziałowym 9 III 1656 instygator zarzucił mu uchybienia w zakresie administracji i prowadzonej ewidencji. W rezultacie 20 III t.r. został S. wykreślony z Wydz. Filozoficznego. Wkrótce po wyjściu Szwedów z Krakowa przyjął 22 IX 1657 tonsurę i cztery niższe święcenia. Kontakt z Uniwersytetem jednak utrzymał i obejmującemu urząd rektorski Franciszkowi Rolińskiemu, profesorowi medycyny, poświęcił utwór Phoebus post nubila, academico refulsit Hemisphaerio... (Cracoviae 1657), natomiast w dedykowanym profesorowi medycyny Jackowi Łopackiemu panegiryku Hyacinthus ob pulchritudinem corporis... (Cracoviae 1658) zawarł informację o działalności ówczesnych profesorów medycyny Uniw. Krak. Po kilkuletnim procesie został S. przywrócony do wszystkich praw na uczelni. W r. 1658 «ustąpił miejsca» wykładowcy prawa rzymskiego w kolegium prawników Andrzejowi Grabianowskiemu. Inkorporowany 24 V 1658 do Kolegium Większego, S. wykładał od r. 1660 język grecki i literaturę grecką; łącząc te wykłady z obowiązkami profesora wymowy w półr. letnim 1660 r. objaśniał słuchaczom dzieło Arystotelesa „De generatione et corruptione”. Dn. 18 XII 1660 przyjął S. święcenia subdiakonatu, a 16 IV 1661 diakonatu. Po otrzymaniu 11 VI t.r. święceń kapłańskich został z prezenty Kolegium Większego instalowany na kanonię w uniwersyteckiej kolegiacie św. Anny. -- Prof. Mikołaj Sulikowski, skonfliktowany z Kolegium Większym, wyznaczył go w r. 1660 na jednego z sześciu swych prokuratorów -- W przedmowie do zadedykowanego Joachimowi Speronowicowi, profesorowi teologii, utworu Syncharma Gratulatorium (Cracoviae 1658) wychwalał S. jego wykłady -- Nostryfikację doktoratu teologii Wojciecha Papenkowica (22 II 1666) uczcił utworem Prosphonema Syncharmaticum (Cracoviae 1666). W niewielkich utworach z r. 1666 Philantropion Literarium oraz Praemium Virtuti et Honori debitum wysławiał ojca Filipa od Świętej Trójcy, karmelitę. S. zmarł w r. 1666 (po 25 VI) w Krakowie. Nie wiadomo, czy krewnym S-i był Marcin Szlachetka, «Sandomierzanin, akademik krakowski, prawnik», który przed r. 1675 miał z prezenty Uniw. Krak. probostwa w Sławkowie i Działoszycach koło Skalbmierza. --