Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym pełnionych funkcji/urzędów/ról

Informacje źródłowe i ich interpretacja

Informacje w zapisie źródłowymZdarzenie urzędowe (zinterpretowane)
Imię:Wojciech
Osoba:Wojciech Staroźrebski
Typ zdarzenia:rezygnacja
Funkcja/urząd/rola:kanonik
Miejsce/instytucja:katedra w Gnieźnie
Datacja:15.09.1548 — 15.10.1548
Komentarz: ---
Nazwisko:Staroźrebski
Desygnat stanowy:---
Imię ojca:---
Miejsce pochodzenia:---
Typ zdarzenia:rezygnacja
Funkcja/urząd/rola:kanonik
Miejsce/instytucja:katedra w Gnieźnie, (katedra w Gnieźnie)
Datacja:15.09.1548 — 15.10.1548
Komentarz: Zrezygnował z kanonii na przełomie września i października 1548 r.

Pełna treść zapiski źródłowej

Źródło: Polski Słownik Biograficzny, t. 42 (2003-2004)

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 361

Staroźrebski (Starozrzebski) vel Sobiejuski Wojciech h. Dołęga (ok. 1517–1580), biskup chełmski, następnie przemyski. Pochodził z rodziny osiadłej w woj. inowrocławskim i płockim, która od dziedziczonych majętności Staroźreby i Sobiejuchy pisała się Staroźrebskimi lub Sobiejuskimi. Był synem Wojciecha (zm. 1528) i Elżbiety z Łękowskich. W semestrze zimowym 1530 immatrykulował się S. na Uniw. Krak., -- Najpóźniej od r. 1538 studiował we Włoszech: najpierw w Padwie, gdzie był t.r. konsyliarzem prawników -- potem w Bolonii, -- 6 I 1541 spotkał się z podążającym do Rzymu posłem królewskim Janem Ocieskim. W Italii uzyskał doktorat obojga praw. Już w r. 1541 był S. kanonikiem płockim; nie wiadomo jednak, czy miał święcenia kapłańskie. Dn. 8 V 1546 otrzymał kanonię gnieźnieńską, -- wkrótce (na przełomie września i października 1548) ustąpił to beneficjum Markowi Dąbrowskiemu. W kwietniu 1547 występował z tytułem sekretarza królewskiego -- W r. 1553 był już archidiakonem dobrzyńskim. --

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 362

-- S. -- 10 II 1555 otrzymał -- kantorię krakowską. -- Otrzymawszy 30 XII [1558] kanonię zwaną Sieradz, wszedł ponownie do kapit. gnieźnieńskiej. W r. 1559 został wysłany przez kapit. krakowską na synod do Wolborza i 6 VI t.r., już jako kustosz sandomierski, otrzymał archidiakonat krakowski, -- Przed 8 V 1560 zrezygnował S. z kantorii krakowskiej, a 20 IX t.r. zrzekł się godności kanonika włocławskiego. -- W r. 1562 ponownie przebywał na Litwie, gdzie w Wilnie przed 1 VIII t.r. został mianowany biskupem chełmskim, co papież Pius IV zatwierdził 6 XI, zezwalając mu jeszcze przez pół roku użytkować probostwo «Szienko» (Szreńsko, obecnie Szreńsk w diec. płockiej), przez rok – kanonikat płocki i dożywotnio archidiakonat krakowski. --

Fragment zapiski 3 , Numer strony/karty w źródle: 364

-- Przed 10 V 1577 Stefan Batory awansował S-ego na biskupstwo przemyskie; po prekonizacji na konsystorzu 11 XII t.r. S. objął je 9 III 1578, zachowując probostwo w Szreńsku i archidiakonat dobrzyński. --

Fragment zapiski 4 , Numer strony/karty w źródle: 365

-- Zmarł 9 IV 1580 w Warszawie, został pochowany w katedrze p. wezw. św. Jana Chrzciciela, w kaplicy Wodyńskich (Najświętszego Sakramentu). --

Komentarz do zapiski
Biogram PSB: Irena Kaniewska, Staroźrebski vel Sobiejuski Wojciech (ok. 1517-1580), s. 361-366.

Uniwersytet JagiellońskiAkademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w KrakowieNarodowy Program Rozwoju Humanistyki