Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym pełnionych funkcji/urzędów/ról

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 222

Pikarski (mylnie Piekarski) Jan h. Półkozic (1516–1577), ksiądz, kaznodzieja Zygmunta Augusta, dziekan warszawski. Pochodził z rodziny mazowieckiej, której gniazdo stanowiła wieś Pikarty (Piekarty) w pow. grójeckim. Był synem Jana, a nie Tobiasza – jak mylnie podaje Niesiecki, od r. 1536 kształcił się na Uniw. Krak. Nie uzyskawszy żadnego stopnia naukowego, przyjął święcenia kapłańskie i wstąpił na drogę kariery kościelnej. W r. 1555 był kanonikiem warszawskim, w r. 1556 plebanem w Nowogrodzie w pow. łomżyńskim, w r. 1557 altarystą kolegiaty warszawskiej. Prawdopodobnie podczas sejmu warszawskiego 1556/7 r. został P. zaprotegowany królowi, który mianował go kaznodzieją nadwornym i zabrał do Wilna. -- Dn. 12 VI 1560 został P. kanonikiem kapituły katedralnej wileńskiej, a w r.n. – dziekanem kapituły warszawskiej. Dalsze prebendy, jak plebania w Solcu koło Warszawy (1562), Bielsku (1564) i w Liwie (1565), świadczą, iż przeniósł się z czasem w rodzinne strony. --

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 223

-- Zmarł 8 IX 1577; pochowany został w kolegiacie Św. Jana w Warszawie, gdzie mu brat Zacheusz wystawił pomnik nagrobny (dziś nieistniejący). Brat P-ego Zacheusz (1533–9 X 1597), student Uniw. Krak. w r. 1545, potem sekretarz Zygmunta Augusta (ok. 1561), kanonik warszawski, płocki i pułtuski, kanclerz dworu bpa płockiego Piotra Wolskiego, doszedł do godności archidiakona płockiego; był bibliofilem, zgromadzony przezeń księgozbiór uległ po jego śmierci rozproszeniu. --