Fragment zapiski 1 ,
Numer strony/karty w źródle: 344
Baryczka Wojciech († 1670), mieszczanin warszawski. -- Syn Wojciecha i Bony z domu Mariani. Studjował prawo w akademji krakowskiej wraz z bratem starszym Bartłomiejem i uzyskał stopień doktora. Mieli oni obaj opiekuna-pedagoga, Wojciecha Samborskiego, który czuwał nad nauką młodych B-ków jeszcze w r. 1640. Już w r. 1638 próbował Wojciech poezji okolicznościowej w druczku preceptora: Arctos Sarmatica. W r. 1640 wydali bracia drukiem w Krakowie panegiryk łaciński pt. Odor floris Hyacinthi…, wierszem i prozą, ku czci stryja Jacka Baryczki, przeora dominikanów konwentu warszawskiego. W pochwale tej, która talentów literackich nie ujawniła, udział Bartłomieja przeważał. -- W r. 1652 jest B. ławnikiem. Godność rajcy posiada od r. 1652 do r. 1658, w r. 1653 sprawuje urząd szafarza miejskiego; w Warszawie, oblężonej przez Szwedów (1655), pełni obowiązki wójta. Sekretarzem królewskim był od r. 1645. -- Akt z r. 1659 nazywa go pisarzem skarbu koronnego. -- Zmarł, nie pozostawiwszy męskich potomków, w r. 1670. --
