Fragment zapiski 1 ,
Numer strony/karty w źródle: 20
Adam z Bochynia (inaczej zwany z Łowicza, † 1514), wybitny profesor medycyny Uniw. Krak., humanista. Nazwisko wziął od wsi Bochyń pod Łowiczem. Pochodził prawdopodobnie ze środowiska mieszczańskiego. Na Uniwersytet Krakowski wpisany w 1486 r.; w 1488 osięgnął stopień bakałarza, w 1492 r. magistra sztuk wyzwolonych. Jako bakałarz sporządził w 1489 r. ciekawy traktat przyrodniczo-lekarski (w rkp. Bibl. Jag. 5465 k. 254b–6a). Po ukończeniu studjów filozoficznych wykładał przez dwa lata (1492 i 1493) jako docent na tymże wydziale, poczem przeszedł, jak się zdaje, do kancelarji królewskiej w charakterze pisarza. -- Z końcem XV w. – dokładnie nie wiadomo kiedy – wyjechał zagranicę, prawdopodobnie do Włoch, i tam się doktoryzował. Po powrocie został nadwornym fizykiem króla Aleksandra Jagiell., którego łaską niezmiernie się cieszył. W 1504 r. przeprowadził w Uniwersytecie Krakowskim nostryfikację swego dyplomu doktorskiego, poczem wszedł do fakultetu medycznego. -- W półroczu zimowem 1510/1 i letniem 1511 piastował godność rektora, doprowadzając do skutku wiele ważnych i korzystnych dla Uniwersytetu uchwał w dziedzinie majątkowej oraz ustrojowej. -- autor drobnego utworu filozoficzno-moralistycznego, poświęconego obronie małżeństwa pt. Dialogus de quatuor statuum contentione, 1507. -- Zmarł w lutym 1514 r. w Krakowie. --
