Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym edukacji i stopni naukowych

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 339

Skóra Wojciech z Gaju h. Awdaniec (zm. 1487), kustosz gnieźnieński, oficjał i wikariusz generalny poznański. Był synem, zapewne najmłodszym, Piotra (zob.) i jego żony Jadwigi. W semestrze letnim r. 1451 S. wraz z bratem Andrzejem wstąpił na Uniw. Krak., -- W r. 1455, -- S. został kanonikiem poznańskiej kapituły katedralnej. Po raz pierwszy uczestniczył w jej posiedzeniu 30 VI 1455 i zaraz potem otrzymał kapitulne subsydium na studia «gdziekolwiek, także w Rzymie». Do Rzymu wyjechał przypuszczalnie niedługo potem --. Dn. 26 VI 1456 uzyskał w Rzymie prowizję papieską na kanonię gnieźnieńską --, którą objął 7 III 1457 po przyjeździe do Polski --. W r. 1457 występował też jako

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 340

pleban w Chojnicy koło Poznania. Wkrótce znów wyjechał do Rzymu; -- Dn. 28 XII t.r. [1458] kapituła poznańska przyznała mu kolejne 8 grzywien na studia, które, jak oświadczył, kontynuuje we Włoszech. Po śmierci kustosza gnieźnieńskiej kapituły katedralnej Jana Furmana, prokurator S-y przedstawił 15 V 1458 kapitule prowizję Kaliksta III na kustodię. -- Jednocześnie S. otrzymał 16 IX i 11 XII t.r. papieskie zgody na kumulację owej kustodii z posiadanymi: kanonikatem poznańskim i plebanią w Chojnicy, a także z kanonikatami krakowskim, uniejowskim i łęczyckim, o które toczył w tym czasie spory w Kurii rzymskiej. O kanonikaty krakowski i uniejowski starał się też w Rzymie Jan Pieniążek. Dn. 8 I 1461 doszło między nimi do ugody: Pieniążek otrzymał kanonikat krakowski, zaś S. uniejowski oraz altarię w katedrze krakowskiej. Gdy 12 XII 1460 kapituła gnieźnieńska ostatecznie dopuściła Wojciecha Wałacha do uprawnień kustosza, S. przybył do Polski i w początkach r. 1462 zamienił swój poznański kanonikat z Wojciechem Wałachem na kustodię gnieźnieńską. Objął ją ostatecznie 23 VIII t.r. -- W styczniu 1464 otrzymał jako «cubicularius et familiaris» Piusa II prowizję na kanonikat łęczycki, -- 14 VIII 1467 S. objął -- kanonię poznańską -- Od stycznia 1469 występował też jako kanonik katedralnej kapituły włocławskiej; na jej posiedzeniach generalnych bywał aż do śmierci. -- W l. 1475–87 S. był plebanem w królewskich Obornikach, -- Dn. 24 IX 1477 S., tytułujący się także kanonikiem kolegiaty kruszwickiej i pokojowcem papieskim, zatwierdził, z polecenia papieża Sykstusa IV, inkorporację ołtarza Świętej Trójcy w katedrze gnieźnieńskiej do kolegium wikariuszy w tejże katedrze. W r. 1481 S. został -- altarystą altarii św. św. Piotra i Pawła w katedrze poznańskiej. -- Dn. 15 X 1468, po śmierci prokuratora (zarządcy finansów) kapituły Piotra Bardzkiego, S. wybrany został na jego następcę do końca kadencji; funkcje prokuratorskie sprawował potem (wraz z kanonikiem Mikołajem Szczekockim) także przez dwie roczne kadencje, od 23 X 1470 do 22 X 1472. --

Fragment zapiski 3 , Numer strony/karty w źródle: 341

-- Dn. 8 X 1484 został powołany na oficjała i wikariusza generalnego poznańskiego. --

Fragment zapiski 4 , Numer strony/karty w źródle: 342

-- zmarł 26 VII 1487. --