Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym edukacji i stopni naukowych

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 542

Różycki Stanisław (ok. 1604–1652), prawnik, profesor i rektor Uniw. Krak., kanonik katedralny krakowski. Ur. na Kazimierzu pod Krakowem, pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej, był synem Stanisława, właściciela kamienicy w pobliżu kościoła Św. Katarzyny. Immatrykulowany w Uniw. Krak. w półr. letnim 1619 stopień bakałarza filozofii R. uzyskał 22 III 1622, magisterium w r. 1625. Jako docent extraneus na Wydz. Artium (1625/6, 1627/8, 1628/9) objaśniał głównie traktaty arystotelesowskie i autorów średniowiecznych, m. in. Alberta Wielkiego. W l. 1626–7 uczył dialektyki w Szkołach Nowodworskich, pełniąc jednocześnie obowiązki seniora Bursy Jeruzalem. W r. 1629 na podstawie przedłożonej 30 III Quaestio de unitate et aeternitate mundi (Kr.) został inkorporowany do Kolegium Mniejszego. W r. 1632 był dziekanem Wydz. Filozoficznego; -- Prawdopodobnie już w tym czasie rozpoczął studia prawnicze; uwieńczył je 6 II 1634 tytułem doktora obojga praw rzymskiej Sapienzy, dokąd udał się bez zezwolenia dziekana po r. 1632. Przypuszczalnie w drodze powrotnej do kraju wpisał się 25 II 1634 do albumu nacji polskiej w uniw. bolońskim. -- 30 X 1634 został wysłany na profesora do poznańskiej Akademii Lubrańskiego. Wykładał tam do 30 VI 1641, będąc od 9 XII 1636 kanonikiem katedralnym poznańskim (fundi Kazimierz). Z kanonii tej zrezygnował przed wyjazdem z Poznania w r. 1641. Po powrocie do Krakowa prowadził wykłady na Wydz. Prawa: komentował zarówno teksty kanonistyczne («De beneficiis ecclesiasticis», «De iure patronatus») jak i cywilistyczne (Iustinianus, „De contractu emptionis et venditionis”, «De probationibus», «De iure murandi», «De apellationibus»). -- do r. 1645 posiadał penitencjarię w katedrze wawelskiej, której zrzekł się być może w związku z nadanym mu 27 II 1642 probostwem w Luborzycy. W tym czasie (1646) podjął, wraz ze Stanisławem Czaplicem i Wawrzyńcem Karyńskim, starania o nostryfikację doktoratu i przyjęcie na Wydz. Prawa. -- Przepisaną statutem dysputę odbył

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 543

11 XII 1647 na temat przedłożonej do druku Quaestio de sententia ferendo ex praesumptionibus. Popadł następnie w przewlekły proces z Czaplicem i Karyńskim o niesłusznie rzekomo przyznaną mu prioritatem loci w fakultecie jurystów --. Wygrana w tym procesie oraz otrzymana katedra na Wydz. Prawa wzmocniły pozycję R-ego w życiu uniwersyteckim, czego wyrazem było powierzenie mu przed 5 II 1649 kontynuacji rektoratu po śmierci Jakuba Papenkowica na dalszy ciąg półr. zimowego 1648/9 oraz wybór na trzy kolejne kadencje w półr. letnim 1649, zimowym 1649/50 i letnim 1650 -- U schyłku życia R. otrzymał dalsze beneficja: w r. 1648 fundowaną przez siebie prałaturę kanclerza kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, prepozyturę w Klimontowie -- i probostwo w Koniuszy. Jednakże pamiętliwy biskup długo nie chciał go dopuścić do krakowskiej kanonii katedralnej; R. dostał ją dopiero w r. 1652 --, i objął 7 VI t. r. -- Zmarł 3 XI 1652 w Krakowie i został pochowany w kolegiacie Wszystkich Świętych --