Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym edukacji i stopni naukowych

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 565

Gregerowic Zygmunt (zm. 1652), profesor i rektor Akad. Krak., doktor teologii. Był rodem z Radomska, podobno pochodzenia szlacheckiego, czemu jednak sprzeciwiałoby się mieszczańskie brzmienie jego nazwiska Gregorowic, także Grygierowic lub Grigorowic. Nauki początkowe pobierał w rodzinnym mieście, następnie w półr. letnim 1607 r. wpisał się jako syn Tomasza do

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 566

Akad. Krak. Po zdobyciu bakalaureatu w r. 1610 kierował jakiś czas szkołą parafialną w rodzinnym Radomsku, a po uzyskaniu magisterium w r. 1615 objął rektorat Szkoły Zamkowej na Wawelu. W l. 1619–21 uczył w klasie dialektyki w Szkołach Nowodworskich, będąc równocześnie seniorem Bursy Filozofów. Mianowany w r. 1621 kolegą mniejszym, a w r. 1626 większym, wykładał na Wydziale Filozoficznym głównie pisma Arystotelesa, a zarazem trudnił się wychowaniem synów szlacheckich, m. in. Bogdana Ogińskiego i Hieronima Konstantego Połubińskiego. W tym też czasie czterokrotnie w l. 1623/4, 1629, 1634 i 1637 sprawował godność dziekana wydziału oraz obowiązki prowizora Bursy Sisiniego. Przyjąwszy przed r. 1640 święcenia kapłańskie, po objęciu przyznanej mu w r. 1634 przez Akademię kanonii w kolegiacie Św. Anny, rozpoczął G. studia teologiczne, w czasie których jako bakałarz teologii został w r. 1640 kanonikiem kościoła Św. Floriana. Na Wydziale Teologicznym objaśniał listy św. Pawła, a w r. 1642 przedstawił do dysputy kwestię De sacramentis. -- w czerwcu 1645 r. został wybrany przez Akademię prepozytem kościoła Św. Mikołaja w Krakowie, -- wyjechał do Włoch, gdzie w r. 1646 został doktorem teologii w rzymskiej Sapienzy. Wróciwszy do kraju, 16 IV 1646 r. przyjęty został do fakultetu teologicznego, a w dwa lata później 10 III 1648 r. nostryfikował swój dyplom włoski na podstawie tezy Questio de charitate. W tym czasie, -- posiadał już G. scholasterię kapituły w Moskorzewie, probostwo w Pajęcznie, kanonię w Sieradzu oraz przywieziony z Rzymu tytuł protonotariusza apostolskiego. -- ubiegał się po śmierci Jakuba z Ujścia w lutym 1649 r. o probostwo kościoła Św. Floriana, -- i mimo że uzyskał w wyborach mniejszą ilość głosów, biskup krakowski zatwierdził go 13 VIII na to stanowisko. -- w czasie szalejącej zarazy, w Bronowicach, -- wybrany rektorem Akademii, w parę miesięcy potem, 15 VI 1652 r. zmarł w Świeborowicach. W testamencie ustanowił fundację dla czterech studentów z Radomska studiujących w Akademii oraz przeznaczył legaty pieniężne dla Kolegium Większego. Jako teolog pozostawił kilka drobnych rozpraw: De natura coeli (1621), De scientia naturali (1626), De sacramentis (1642), De charitate (1648). --