Pełny podgląd notatki o twóczości i księgozbiorze

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 138

Szaster Wincenty (1758–1816), doktor medycyny, profesor Uniwersytetu Krakowskiego. Ur. w Krakowie -- ochrzczony 7 IV jako Wincenty Michał Józef Kajetan, był wnukiem Michała (zob.), synem Mikołaja i Barbary z Krauzów, wnuczki Andrzeja Krauza (zob.), bratankiem Piotra (zob.), starszym bratem Antoniego (zob.), bratem stryjecznym Jana Andrzeja Szastera (zob.). -- Uczęszczał do szkoły przy paraf. Mariackiej, a od 15 V 1770, razem z bratem Antonim, do Kolegium Nowodworskiego. -- Po ukończeniu wiosną 1774 klasy retoryki rozpoczął studia na Uniw. Krak. i 31 I 1775 uzyskał stopień bakałarza sztuk wyzwolonych i filozofii. Równocześnie uczył się prywatnie medycyny pod kierunkiem powinowatego Andrzeja Badurskiego. Napisał w tym czasie dwa panegiryki: w styczniu t.r. -- Przymierze dożywotnich zaślubin... (Kr.), a w styczniu 1776 -- Uroczyste powinszowanie w dzień Imienin... (Kr.). Zdobytą podczas studiów wiedzę z fizyki i filozofii zawarł w pracy Physica Aristotelico-Thomistica (B. Jag., rkp. 2697). Po uzyskaniu 11 VII 1776 doktoratu z filozofii, a następnie stypendium Justa Słowikowskiego, wyjechał S. jesienią t.r. do Bolonii. Dn. 28 VII 1778 otrzymał tam doktorat z medycyny; jego promotorem był Gaetano Monti. Do r. 1782 uzupełniał studia w Paryżu pod kierunkiem m.in. A. Petita, P. J. Desaulta oraz J. L. Baudelocque’a (położnictwo). -- po powrocie do Krakowa -- objął 17 VI t.r. Katedrę Anatomii i Fizjologii w Kolegium Fizycznym Szkoły Głównej Kor. i pod koniec października rozpoczął wykłady. --

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 139

-- Podobnie jak inni profesorowie Szkoły Głównej Kor. wygłaszał, w myśl zaleceń KEN, odczyty dla publiczności, m.in. na dorocznym posiedzeniu Kolegium Fizycznego 29 IX 1783 w rozprawie O pożytecznym dla społeczności chowaniu zmarłych (niezachowana) poruszył kwestię założenia cmentarza poza murami Krakowa. -- Prowadzony przez S-a kurs anatomii i fizjologii trwał trzy lata, obejmując: osteologię, splanchnologię, miologię oraz budowę systemów nerwowego i krążenia. Fizjologię wykładał wg dzieła „Institutiones Physiologiae” L. Caldaniego (Padova 1773). -- W r. 1804 uzyskał status profesora-emeryta -- Po zakończeniu rządów austriackich, nie później niż 9 VIII 1809, -- wrócił na uczelnię po raz kolejny, na rozpoczęcie prac Komisji do Interesów Akademii. -- Po utworzeniu Wolnego Miasta Krakowa został S. nominowany 2 XI 1815 przez Komisję Organizacyjną do Senatu; znalazł się w gronie sześciu senatorów czasowych, z roczną kadencją. Z funkcji szybko jednak zrezygnował, a na zwolnione miej-

Fragment zapiski 3 , Numer strony/karty w źródle: 140

sce wybrano 17 XI jego brata Antoniego. S. został członkiem powstałego w r. 1815 Tow. Naukowego Krakowskiego. Chory od dłuższego czasu, zmarł 17 X 1816 w Krakowie; został pochowany na cmentarzu Rakowickim. --