Pełny podgląd zapiski o zdarzeniu dotyczącym pełnionych funkcji/urzędów/ról

Fragment zapiski 1 , Numer strony/karty w źródle: 440

Górski Jakub (1585–1652), doktor obojga praw, profesor i rektor Akad. Krak., kanonik kapituły katedralnej. Ur. w Krakowie, jako syn Jana. Studia w Akad. Krak. rozpoczął w półr. zim. 1610 r., uzyskując bakalaureat w r. 1612 i mistrzostwo sztuk wyzwolonych w r. 1615. W rok później wysłany został jako nauczyciel do Kolegium Lubrańskiego w Poznaniu wraz z Janem Kromerem i Jakubem Gniadkowicem. Po czterech latach powrócił do Krakowa i w r. 1621 został powołany do Kolegium Mniejszego, podejmując równocześnie studia na Wydziale Prawa pod kierunkiem Jana z Krosna. W t. r. ogłosił pierwszą swą pracę z zakresu fizyki De erroribus visionis, -- ale rychło poświęcił się całkowicie nauce prawa, uzyskując wraz z tytułem bakałarza tego przedmiotu w r. 1624 godność seniora Bursy Prawników. Delegowany w styczniu 1626 r. wraz z Jakubem Bandorkowicem na sejm warszawski w sprawie zatargu Akad. Krak. z jezuitami, kontynuował po powrocie rozpoczęte studia, zdobywając w r. 1629 licencjaturę, a w kwietniu 1634 r. wraz z Bartoszem Januszewicem doktorat prawa. Odtąd jako profesor na katedrze novorum iurium, zaniedbawszy wyraźnie twórczość naukową, poświęcił się niemal wyłącznie karierze duchownej i działalności praktycznej w kancelarii kurii biskupiej, -- Nagrodzony za te usługi kustodią w kolegiacie Wszystkich

Fragment zapiski 2 , Numer strony/karty w źródle: 441

Świętych, protonotariatem apostolskim i kanonią katedralną (w r. 1642, po rezygnacji z uprzednio piastowanej plebanii w Mszanie), -- w r. 1651 został G. wybrany rektorem uniwersytetu, -- Spośród współczesnych profesorów zżył się jedynie bliżej z Tomaszem Piątkiem Świnarskim i Adamem Stefanidesem, których spuścizną gorliwie interesował się po ich śmierci. -- pozostawił zaledwie kilka dysertacji prawniczych z zakresu kanonistyki i rzymskiego prawa prywatnego. Zmarł 4 III 1652 r. w czasie zarazy. Pochowany został w kościele Wszystkich Świętych, gdzie za życia ufundował kanonię i altarię Bożego Ciała.