Blick im Eintrag über Funktionen/Ämter/Beschäftigungen

Eintragsabschnitt 1 , Seite/Karte in der Quelle: 41

Stanisław z Kobylina (Kobyliński, Kobyleński) młodszy (zm. 1489), doktor dekretów, kanonik skalbmierski, rektor Uniwersytetu Krakowskiego. Pochodził z mieszczańskiej rodziny Kobylińskich z Olkusza, wywodzącej się zapewne z wielkopolskiego Kobylina (pow. krotoszyński), która następnie przyjęła prawo miejskie w Olkuszu. Był synem Andrzeja, -- Nie wiadomo, czy S. był spokrewniony ze Stanisławem z Kobylina starszym (zob.) i Maciejem z Kobylina (zob.). -- S. wpisał się na Uniw. Krak. w semestrze letnim 1440, za rektoratu Jana z Dobrej, jako «Stanislaus Andree Kobilynsky de Ilkus» (Olkusz). W r. 1444 promowano go na bakałarza sztuk. Jako bakałarz wystąpił jeszcze w r. 1451 oraz w r. 1456. T.r. był też kanonikiem kolegiaty św. Jerzego w Gnieźnie. Promocja na magistra miała miejsce dopiero w r. 1457. Tak długi czas między uzyskaniem tytułu bakałarza i mistrza powoduje wątpliwości, czy wiadomość o promowaniu na magistra sztuk odnosi się do niego, ale w l. 1444–57 nie odnotowano promocji innego Stanisława z Olkusza. Pierwszy raz jako doktor dekretów S. wystąpił 7 VIII 1463. Piastował w tym czasie także godność plebana kościoła parafialnego w Luborzycy, beneficjum przeznaczonego dla profesora prawa Uniw. Krak. Nie można wykluczyć, że wzmianka z r. 1461 w aktach kapit. gnieźnieńskiej o «doktorze Kobylińskim» odnosi się do S-a, a nie do jego starszego imiennika, jednak ze względu na czas promocji magisterskiej nie wydaje się to prawdopodobne. W l. 1463–5 kilkakrotnie występował jako prokurator uniwersytetu (ds. majątkowych), -- Powodem stałej obecności przy kurii było pełnienie przez S-a funkcji sędziego dworu biskupiego (iudex curie); z takim tytułem wystąpił kilkakrotnie w l. 1467–9. -- W r. 1479 wspólnota uniwersytecka wyznaczyła S-a wraz z trzema innymi profesorami: Janem z Latoszyna, Arnolfem z Mierzeńca i Marcinem z Krajewic do negocjacji z kaszt. krakowskim Jakubem z Dębna w sprawie czynszu z Boturzyna dla Bursy Ubogich. -- Od 2 II 1474 aż do śmierci posiadał S. -- pierwszą prebendę kanonicką w kolegiacie św. Jana Chrzciciela w Skarbimierzu (dziś Skalbmierz). Między 1 II 1482 a 14 V r.n. zamienił probostwo w Luborzycy na altarię św. Tomasza z Akwinu w katedrze krakowskiej --

Eintragsabschnitt 2 , Seite/Karte in der Quelle: 42

-- Pod koniec życia S. został współfundatorem ołtarza p. wezw. Bożego Ciała w krakowskim kościele św. Anny; -- Fundację ołtarza potwierdził 26 III 1485 bp Rzeszowski, -- Pierwszym altarystą został S., a po jego śmierci prawo patronatu miało przejść na kolegiatów Wydz. Artium. -- W r. 1488 sprawował S. funkcję wicerektora Uniw. Krak. Uwieńczeniem jego uniwersyteckiej kariery był wybór na urząd rektora, który pełnił w semestrze letnim r.n. Zmarł podczas swojego rektoratu, między 4 a 21 VII 1489. Jego następcą został Maciej z Kobylina. Egzekutorami testamentu S-a zostali: doktor dekretów i kanonik krakowski Walenty z Olkusza, prof. teologii Maciej z Kobylina, dziekan św. Floriana na Kleparzu, prof. teologii Stanisław z Zawady oraz mistrz Marcin z Krakowa. --