Fragment zapiski 1 ,
Numer strony/karty w źródle: 354
Jakub z Iłży młodszy (zm. po r. 1542), profesor Uniw. Krak., pionier ruchu reformacyjnego w Polsce, syn Jana. -- Immatrykulowany w półr. letn. 1509 r. w Uniw. Krak., w r. 1511 bakałarz, otrzymał mistrzostwo sztuk wyzwolonych w r. 1516. W hierarchii uniwersyteckiej w l. 1516–8 docent, a jednocześnie senior burs: Filozofów i Ubogich (na stanowisku tym miał kłopotliwą sprawę o sprowadzenie na noc do bursy kobiety lekkich obyczajów), z kolei członek Kolegium Mniejszego (do chwili pozbawienia go katedry 24 V 1535). W działalności wykładowej nie wykazał J. jakiejś przewodniej linii. Przedstawiała ona mieszaninę szablonowych szkolnych prelekcji arystotelesowskich, prowadzonych wedle Duns Scota, połączoną z komentowaniem Cycerona, „Listów” Horacego, podręczników Erazma z Rotterdamu; najciekawszym bodaj był wykład „Officjów” św. Ambrożego. -- Z pewnych akcji jego w l. 1525-6 widać, że dawał opiekę elementom niepewnym pod względem katolickim. M. in. wydobył współkrajana, magistra Wojciecha z Iłży, z więzienia biskupiego w Lipowcu. --
